ประวัติถ้วยกระดาษ

ประวัติของถ้วยกระดาษแบ่งออกเป็นสี่ขั้นตอน: ถ้วยกระดาษทรงกรวย/จีบ ถ้วยกระดาษแบบแรกเป็นรูปกรวย ทำด้วยมือ ติดกาวเข้าด้วยกัน แยกง่ายกว่า และต้องรีบใช้โดยเร็วที่สุดต่อมาได้มีการเพิ่มถ้วยพับที่ผนังด้านข้างเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของผนังด้านข้างและความทนทานของถ้วย แต่การพิมพ์ลวดลายบนพื้นผิวพับเหล่านี้ทำได้ยาก และผลที่ได้ก็ไม่ค่อยดีนักถ้วยกระดาษแว็กซ์ในปี พ.ศ. 2475 ถ้วยกระดาษแว็กซ์สองใบแรกออกมา พื้นผิวเรียบของมันสามารถพิมพ์ลงบนลวดลายที่สวยงามหลากหลาย ปรับปรุงผลการส่งเสริมการขายในแง่หนึ่ง การเคลือบขี้ผึ้งบนถ้วยกระดาษสามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงระหว่างเครื่องดื่มกับวัสดุกระดาษ และสามารถปกป้องกาวและเพิ่มความทนทานของถ้วยกระดาษในทางกลับกัน มันยังเพิ่มความหนาของผนังด้านข้าง เพื่อเพิ่มความแข็งแรงของถ้วยกระดาษอย่างมาก ดังนั้นจึงลดการใช้กระดาษที่จำเป็นสำหรับการผลิตถ้วยกระดาษที่แข็งแรงขึ้น และลดต้นทุนการผลิตเมื่อถ้วยกระดาษแว็กซ์กลายเป็นภาชนะสำหรับเครื่องดื่มเย็น ผู้คนก็หวังว่าจะใช้ภาชนะที่สะดวกสำหรับเครื่องดื่มร้อนอย่างไรก็ตาม เครื่องดื่มร้อนจะละลายขี้ผึ้งที่พื้นผิวด้านในของถ้วย ปากแก้วจะถูกแยกออกจากกัน ดังนั้นถ้วยกระดาษเคลือบขี้ผึ้งทั่วไปจึงไม่เหมาะสำหรับการใส่เครื่องดื่มร้อน

ถ้วยผนังสองชั้นแบบตรงเพื่อขยายขอบเขตการใช้งาน ในปี 1940 ถ้วยผนังสองชั้นแบบตรงได้รับการแนะนำสู่ตลาดถ้วยกระดาษไม่เพียงพกพาสะดวก แต่ยังสามารถใช้ใส่เครื่องดื่มร้อนได้อีกด้วยต่อมาผู้ผลิตในถ้วยเหล่านี้เคลือบด้วยลาเท็กซ์เพื่อปกปิดวัสดุกระดาษด้วย "กลิ่นกระดาษแข็ง" และเสริมการรั่วซึมของถ้วยกระดาษถ้วยขี้ผึ้งชั้นเดียวเคลือบด้วยลาเท็กซ์ใช้กันอย่างแพร่หลายในตู้จำหน่ายกาแฟร้อนถ้วยกระดาษเคลือบ บริษัทอาหารบางแห่งเริ่มเคลือบโพลีเอทิลีนบนกระดาษแข็งเพื่อเพิ่มการกั้นและการปิดผนึกบรรจุภัณฑ์กระดาษเนื่องจากจุดหลอมเหลวของโพลิเอธิลีนสูงกว่าขี้ผึ้งมาก ถ้วยกระดาษเครื่องดื่มชนิดใหม่ที่เคลือบด้วยโพลิเอทิลีนจึงสามารถใช้บรรจุเครื่องดื่มร้อนได้ในเวลาเดียวกัน การเคลือบโพลีเอทิลีนกว่าการเคลือบแว็กซ์เดิมจะเรียบขึ้น ปรับปรุงรูปลักษณ์ของถ้วยกระดาษนอกจากนี้เทคโนโลยีการประมวลผลกว่าการใช้วิธีการเคลือบน้ำยางมีราคาถูกและเร็วกว่า